- gniewać gniew·ać
- -am, -asz; pf roz-
1. vtto anger2.gniewać się vr to be angry
gniewać się na — to be angry at
od dawna gniewa się z ciocią — he has been angry with his aunt for a long time
Nowy słownik polsko-angielski. 2014.
gniewać gniew·ać
Look at other dictionaries:
gniewać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} okazywać gniew, złość, irytację : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gniewać się na kogoś. Gniewać się za coś. Ojciec gniewał się o głośne puszczanie muzyki. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gniewać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, gniewaćam, gniewaća, gniewaćają {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować, wywoływać czyjś gniew; irytować, złościć kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gniewa kogoś czyjś egoizm, czyjaś niekompetencja. Gniewała go swoją… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gniewać — ndk I, gniewaćam, gniewaćasz, gniewaćają, gniewaćaj, gniewaćał «wywoływać w kimś gniew; złościć kogoś» Gniewa kogoś niegrzeczne traktowanie, chamstwo, brud, niechlujstwo, niedbalstwo. gniewać się 1. «wybuchać gniewem, irytować się, złościć się,… … Słownik języka polskiego
bumerang — Coś wraca, powraca jak bumerang «coś (nierozwiązany problem, sprawa, uczucie), co ciągle pojawia się na nowo»: Nie wolno się gniewać: gniew, jak bumerang, wraca do tego, co go cisnął. M. Rodziewiczówna, Lato … Słownik frazeologiczny
udobruchać — dk I, udobruchaćam, udobruchaćasz, udobruchaćają, udobruchaćaj, udobruchaćał, udobruchaćany «powściągnąć czyjś gniew, urazę, sprawić, że ktoś przestaje się gniewać; ułagodzić, uspokoić, przebłagać» Udobruchać rozgniewanego kolegę. Udobruchać… … Słownik języka polskiego
złościć — ndk VIa, złoszczę, złościćcisz, złość, złościćcił, złoszczony «doprowadzać do złości, wywoływać gniew, złość; gniewać, irytować, denerwować» Złościć kogoś swoim postępowaniem. Chamstwo, niechlujstwo złości kogoś. złościć się «wpadać w złość,… … Słownik języka polskiego
mijać — ndk I, mijaćam, mijaćasz, mijaćają, mijaćaj, mijaćał, mijaćany minąć dk Vb, minę, miniesz, miń, minął, minęła, minęli, minięty a. miniony, minąwszy 1. «przechodzić, przejeżdżać, przesuwać się obok kogoś, czegoś, zostawiając za sobą kogoś, coś»… … Słownik języka polskiego
pienić się — ndk VIa, pienić sięnię się, pienić sięnisz się, pień się, pienić siępienił się «wytwarzać pianę, być, stawać się pienistym, pokrywać się pianą; burzyć się, musować» Pieniące się środki do prania. Kufel pieniącego się piwa. Morze się pieni. ∆ Koń… … Słownik języka polskiego
pogniewać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, pogniewać sięam się, pogniewać sięa się, pogniewać sięają się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gniewać się przez jakiś czas : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pogniewa się na mnie i przestanie … Langenscheidt Polski wyjaśnień
